دکتر داود حسین‌پور با رئیس و اعضای هیئت علمی دانشکده دیدار و گفت و گو کرد

وی در ابتدای این نشست با اشاره به سابقۀ برنامۀ راهبردی دانشگاه در سال های اخیر گفت: سابقۀ این امر به سال 1391 بر می گردد. در آن سال، اقداماتی انجام شد. سپس در نیمۀ اول سال 1392 بازنگری هایی در آن صورت گرفت و نهایتاً در هیئت امنای دانشگاه تصویب شد.

رئیس دانشکدۀ مدیریت و حسابداری ادامه داد: گام بعدی اقداماتی بود که در سال های 1396 تا 1400 برداشته شد که این برنامه به صورت یک کتابچه منتشر شد. اما کماکان در سطح معاونت ها بود و دانشکده ها خیلی در آن دخیل نبودند.

دکتر حسین پور با بیان اینکه گام دیگر در دوران مدیریت جدید دانشگاه در حال برداشته شدن است، تصریح کرد: مبنا بر این است که کار با «برنامه» شروع شود و چند اصل اساسی مبنای کار قرار گیرد. برای این امر یک «رویکرد ترکیبی» انتخاب شده است. باید بدانیم که برنامۀ کلان و استراتژیک گروه های آموزشی چیست و آن در قالب یک برنامۀ مدون تدوین شود.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: شناخت وضعیت فعلی دانشگاه، ارزش ها، چشم اندازها، اهداف بلندمدت و استراتژی هایی که دانشگاه برای اهدافش دنبال می کند مدنظر قرار گرفته است. همچنین گام بعدی این است که فرهنگ سازی و نهادینه سازی برنامه ها صورت گیرد. باید مشخص شود که در هر یک از محورهای این برنامه دنبال چه هستیم؟ افق ها، یافته ها، آموزش و پژوهش چه هدفی را دنبال می کند؟

وی با بیان اینکه هشت محور برای این برنامه تهیه شده است، اظهار کرد: این محورها «موضوعی» و به صورت «مسئله محور» انتخاب شده اند. باید پی برد که گروه ها و دانشکده ها درگیر چه موضوعاتی هستند و در نهایت باید وضع موجود را بررسی کنیم.

دکتر حسین پور در ادامه خاطرنشان کرد: یک سری برنامه ها و اسناد بالادستی از جمله نقشۀ جامع علمی کشور، برنامه های پنجم و ششم توسعه، برنامه های ارائه شده از سوی وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری، برنامه های ارائه شده از سوی رئیس محترم دانشگاه و... مبنای کار بوده است. همچنین بخش دیگر، مطالعات تطبیقی بوده است که در پی آن دانشگاه های دیگر را نیز بررسی کرده ایم.

عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه برنامه های ارائه شده باید «ابتکاری و متمایز» باشد، بیان کرد: در این زمینه باید سرمایه های انسانی، ساختاری و هنجاری را نیز تعالی دهیم. از مسئۀ امور رفاهی اعضای هیئت علمی و کارکنان تا توسعۀ حرفه ای آنان باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین در این بین، ارزش های محوری یعنی بایدها و نبایدها که در عناصر مدیریت استراتژیک وجود دارند، در چشم اندازها مهم هستند.
به گفتۀ دکتر حسین پور، «عملیاتی کردن برنامه‌ها» بسیار مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد. مثلاً در بحث ورود به حوزۀ بین الملل در حوزۀ آموزشی، افزایش تعداد دانشجویان خارجی، برگزاری دوره های بین المللی، حضور در دوره های خارجی، جذب استادان خارجی و... مدنظر است.

وی ادامه داد: دانشگاه علامه طباطبائی از لحاظ اعضای هیئت علمی ظرفیت بسیار بالایی دارد. باید طوری برنامه ریزی شود که این ظرفیت عظیم در جامعه اثرگذار باشد. همچنین باید برند و هویت دانشگاه را ارتقا دهیم. در این زمینه باید در رسانه ها حضور حداکثری داشته باشیم. به عبارتی باید «مکتب علامه» را مستقل و منتقل کنیم.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: بر اساس پژوهشی که انجام شده تحول در علوم انسانی در سه بُعد تولید علوم انسانی، آموزش علوم انسانی و کاربست علوم انسانی مدنظر قرار گیرد. البته هر یک از این ابعاد، مولفه ها و شاخصه های خاص خودش را دارد.

دکتر حسین پور در پایان گفت که برای انجام این امر، گروه های آموزشی باید فکر و تحقیق کنند تا پی ببریم که چه اقدامات متمایزی می توانند انجام دهند.

بخشی از برنامۀ دانشگاه در حال حاضر در دانشکدۀ علوم ارتباطات در حال اجراست

دکتر علی اصغر کیا، رئیس دانشکده نیز در سخنانی گفت: بخشی از این برنامه ها در حال حاضر در دانشکده ارتباطات در حال انجام است. در حوزۀ نشست ها، کارگاه ها، تدوین کتاب ها، مباحث میان رشته ای و ارتباط با صنعت نیز اقداماتی صورت گرفته است. همچنین بخش زیادی از برنامه های قبلی را ادامه خواهیم داد. البته اعضای هیئت علمی هم برنامه های مدنظر خود را مطرح و ارائه دهند.
وی ادامه داد: راه اندازی فصل نامه های علمی جدید، توسعۀ رشته های دانشکده در مقاطع مختلف کارشناسی، ارشد و دکتری، راه اندازی رشته های میان رشته ای و تقویت کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو در دستور کار است.

گفتنی است در پایان این نشست، مباحثی از جمله ایجاد درآمد پایدار با توجه به ظرفیت های بالقوه و بالفعل دانشگاه، توجه به مسائل و دغدغه های رفاهی اعضای هیئت علمی و کارکنان، تسریع در راه اندازی کانون دانش آموختگان دانشگاه، تغییر و ارتقای جایگاه روابط عمومی دانشگاه به عنوان زمینه ای برای ورود به برنامه های تدوین شده، لزوم انسجام و هم راستایی بین استادان و راه اندازی یک ساز و کار از طریق اتوماسیون و تعامل استادان از این طریق، حذف بوروکراسی های اداری برای تسریع در انجام امور، سازگار کردن پتانسیل های درونی دانشگاه با برنامه های تدوین شده، بررسی نقاط قوت و ضعف دانشگاه، بالا بردن سرمایۀ اجتماعی و جلب مشارکت همۀ اعضای هیئت علمی برای تدوین برنامه، شناسایی فرصت ها و تهدیدها، تعیین اولویت ها و مسائل دانشگاه و برنامه ریزی مطابق آنها و نهایتاً آسیب شناسی وضع موجود مطرح شد.

 منبع: عطنا